BMI (body mass index) jest prostym do zastosowania wskaźnikiem wagowo-wzrostowym, który pozwala na oszacowanie stanu odżywienia.
Oblicza się go dzieląc masę ciała wyrażoną w kilogramach przez wzrost podany w metrach do kwadratu.
BMI = masa ciała [kg] / (wysokość[m])^2
Został on uznany przez WHO za miernik występowania niedożywienia (niedowagi) i nadwagi lub otyłości praktycznie we wszystkich grupach wieku: od 2 do 18 roku życia oraz u osób dorosłych i starszych.
Stanowi podstawę do wyliczenia normy zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze we współczesnych Normach Żywienia Człowieka.
Jest użyteczność została potwierdzona przez wiele międzynarodowych badań, które wykazały, że wraz ze zwiększeniem się wskaźnika BMI wzrasta ryzyko rozwoju chorób i zgonów związanych z nadmierną zawartością tkanki tłuszczowej w organizmie.
Norma BMI dla osób dorosłych zawiera się pomiędzy 18,5 a 24,9 – i charakteryzuje się najmniejszym ryzykiem zachorowania i zgonu.
Wynik BMI i interpretacja, wg Raportu WHO 1995, 2000, 2004:
<16 III stopień szczupłości
16,0 – 16,9 II stopień szczupłości
17,0-18,4 I stopień szczupłości
18,5-24,9 Zakres normy (i najmniejsze ryzyko rozwoju chorób niezakaźnych)
25,0-29,9 Nadwaga (stan przedotyłościowy, ryzyko rozwoju chorób)
30,0 – 34,9 I stopień otyłości (umiarkowanie zwiększone ryzyko)
35,0 – 39,9 II stopień otyłości (poważnie zwiększone ryzyko)
>40 III stopień otyłości (bardzo poważnie zwiększone ryzyko rozwoju chorób związanych z otyłością).
