BMI

BMI (body mass index) jest prostym do zastosowania wskaźnikiem wagowo-wzrostowym, który pozwala na oszacowanie stanu odżywienia.

Oblicza się go dzieląc masę ciała wyrażoną w kilogramach przez wzrost podany w metrach do kwadratu.

BMI = masa ciała [kg] / (wysokość[m])^2

Został on uznany przez WHO za miernik występowania niedożywienia (niedowagi) i nadwagi lub otyłości praktycznie we wszystkich grupach wieku: od 2 do 18 roku życia oraz u osób dorosłych i starszych.

Stanowi podstawę do wyliczenia normy zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze we współczesnych Normach Żywienia Człowieka.

Jest użyteczność została potwierdzona przez wiele międzynarodowych badań, które wykazały, że wraz ze zwiększeniem się wskaźnika BMI wzrasta ryzyko rozwoju chorób i zgonów związanych z nadmierną zawartością tkanki tłuszczowej w organizmie.

 

Norma BMI dla osób dorosłych zawiera się pomiędzy 18,5 a 24,9 – i charakteryzuje się najmniejszym ryzykiem zachorowania i zgonu.

 

Wynik BMI i interpretacja, wg Raportu WHO 1995, 2000, 2004:

<16    III stopień szczupłości

16,0 – 16,9 II stopień szczupłości

17,0-18,4   I stopień szczupłości

18,5-24,9  Zakres normy (i najmniejsze ryzyko rozwoju chorób niezakaźnych)

25,0-29,9  Nadwaga (stan przedotyłościowy, ryzyko rozwoju chorób)

30,0 – 34,9 I stopień otyłości (umiarkowanie zwiększone ryzyko)

35,0 – 39,9  II stopień otyłości (poważnie zwiększone ryzyko)

>40     III stopień otyłości (bardzo poważnie zwiększone ryzyko rozwoju chorób związanych z otyłością).